Terapia ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców jak i dostarczenie wrażeń dotykowych, poznawania dzięki nim różnych kształtów czy rozróżniania struktur materiałów. Są to ćwiczenia i zabawy mające na celu rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi. W późniejszym etapie obejmują też naukę pisania.

Rozwój małej motoryki zawiera się w całościowym rozwoju psychomotorycznym dziecka i przebiega równolegle do całościowego rozwoju dziecka.
Termin ten odnosi się głównie do czynności związanych z użyciem palców i dłoni, a także koordynacji tych czynności przy pomocy wzroku.

Podstawowymi umiejętnościami rozwijanymi w trakcie doskonalenia motoryki małej są:
- kontrolowane ruchy rąk i palców,
- chwytanie przedmiotów jedną ręką bez pomocy,
- manipulowanie przedmiotem w celu wykonania zadania,
- skoordynowane używanie obu rąk.

Objawami zakłóceń małej motoryki są:
- opóźnienia rozwoju praksji /rozwoju ruchowego/,
- mała wyćwiczalność w zakresie ruchów drobnych /brak precyzji ruchów/, związana z nadmiernym lub za małym napięciem mięśni,
- brak koordynacji ruchów palców, dłoni i przedramienia,
- zakłócenia koordynacji wzrokowo – ruchowej przy czynnościach wykonywanych pod kontrolą, wzroku /niski poziom graficzny oraz trudności w innych zadaniach plastycznych/,
- szybkość ruchów rąk niedostosowana do zadania,
- niechętne podejmowanie czynności manualnych,

Podczas obserwacji zaburzeń małej motoryki terapeuta bierze pod uwagę:
- ogólny obraz dziecka,
- wzorce postawy i ruchu,
- funkcje kończyn górnych,
- sprawność dłoni /manipulacja,
- umiejętności grafomotoryczne.