Terapia ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców
jak i dostarczenie wrażeń dotykowych, poznawania dzięki nim różnych kształtów czy rozróżniania struktur
materiałów. Są to ćwiczenia i zabawy mające na celu rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność
chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi. W późniejszym etapie obejmują też naukę pisania.
Rozwój małej motoryki zawiera się w całościowym rozwoju psychomotorycznym dziecka i przebiega
równolegle do całościowego rozwoju dziecka.
Termin ten odnosi się głównie do czynności związanych z użyciem palców i dłoni, a także koordynacji
tych czynności przy pomocy wzroku.
Podstawowymi umiejętnościami rozwijanymi w trakcie doskonalenia motoryki małej są:
- kontrolowane ruchy rąk i palców,
- chwytanie przedmiotów jedną ręką bez pomocy,
- manipulowanie przedmiotem w celu wykonania zadania,
- skoordynowane używanie obu rąk.
Objawami zakłóceń małej motoryki są:
- opóźnienia rozwoju praksji /rozwoju ruchowego/,
- mała wyćwiczalność w zakresie ruchów drobnych /brak precyzji ruchów/, związana,
z nadmiernym lub za małym napięciem mięśni, - brak koordynacji ruchów palców, dłoni i przedramienia,
- zakłócenia koordynacji wzrokowo – ruchowej przy czynnościach wykonywanych pod kontrolą,
wzroku /niski poziom graficzny oraz trudności w innych zadaniach plastycznych/, - szybkość ruchów rąk niedostosowana do zadania,
- niechętne podejmowanie czynności manualnych,
Podczas obserwacji zaburzeń małej motoryki terapeuta bierze pod uwagę:
- ogólny obraz dziecka,
- wzorce postawy i ruchu,
- funkcje kończyn górnych,
- sprawność dłoni /manipulacja,
- umiejętności grafomotoryczne.