Terapia ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców
jak i dostarczenie wrażeń dotykowych, poznawania dzięki nim różnych kształtów czy rozróżniania struktur
materiałów. Są to ćwiczenia i zabawy mające na celu rozwinąć sprawność ruchową dłoni dziecka, umiejętność
chwytu oraz koordynację pomiędzy dłońmi. W późniejszym etapie obejmują też naukę pisania.

Rozwój małej motoryki zawiera się w całościowym rozwoju psychomotorycznym dziecka i przebiega
równolegle do całościowego rozwoju dziecka.
Termin ten odnosi się głównie do czynności związanych z użyciem palców i dłoni, a także koordynacji
tych czynności przy pomocy wzroku.

Podstawowymi umiejętnościami rozwijanymi w trakcie doskonalenia motoryki małej są:

• kontrolowane ruchy rąk i palców,
• chwytanie przedmiotów jedną ręką bez pomocy,
• manipulowanie przedmiotem w celu wykonania zadania,
• skoordynowane używanie obu rąk.

Objawami zakłóceń małej motoryki są:

• opóźnienia rozwoju praksji /rozwoju ruchowego/,
• mała wyćwiczalność w zakresie ruchów drobnych /brak precyzji ruchów/, związana,
  z nadmiernym lub za małym napięciem mięśni,
• brak koordynacji ruchów palców, dłoni i przedramienia,
• zakłócenia koordynacji wzrokowo – ruchowej przy czynnościach wykonywanych pod kontrolą,
  wzroku /niski poziom graficzny oraz trudności w innych zadaniach plastycznych/,
• szybkość ruchów rąk niedostosowana do zadania,
• niechętne podejmowanie czynności manualnych,

Podczas obserwacji zaburzeń małej motoryki terapeuta bierze pod uwagę:

• ogólny obraz dziecka,
• wzorce postawy i ruchu,
• funkcje kończyn górnych,
• sprawność dłoni /manipulacja,
• umiejętności grafomotoryczne.